برای پیشگیری از افتادن شخص که می تواند سبب آسیب های غیر قابل جبرانی مانند شکستن لگن خاصره و یا استخوان های دیگر شود، فرد مراقب می بایستی از هر وسیله استفاده کند.ترس از افتادن باعث کاهش تحرک و یا حتی بی تحرکی در فرد می شود. عدم تحرک خود می تواند خطر افتادن را افزایش دهد و هم چنین منجر به مسائل جدی سلامتی ، مانند ترومبوز سیاهرگ های عمقی ( تشکیل لخته خون مخصوصا در پاها ) کاهش عملکرد کلیه ها ، کاهش متابولیسم و بالاخره کاهش کیفیت حیات شود.
