مواجهه با آلودگی هوا در طول دوران بارداری می تواند احتمال چاقی بچه ها را نیز افزایش دهد . در یک مطالعه که به تازگی در یک مجله امریکایی اپیدمیولوژی به چاپ رسید ، دانشمندان دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه کلمبیا دریافتند که مواجهه با آلودگی هوا در طول بارداری احتمال داشتن بچه های سنگین وزن را افزایش می دهد . اندرو راندل پروفسور اپیدمیولوژی تصمیم گرفت که به مطالعه نقش آلودگی هوا در تعیین وزن افراد بپردازد، چون خیلی علاقه داشت که نقش مواد شیمیایی محیطی موسوم به مختل کننده های اندوکربن که در آلودگی هوا یافت می شوند و در بدن اثری شبیه به عملکرد هورمون های طبیعی نظیر استروژن ایجاد می کنند و باعث تداخل در برخی از فرایندهای تکاملی و متابولیک می شوند .مطالعات روی حیوانات نشان داده است موش هایی که در معرض این مواد الاینده محیطی بوده اند اضافه وزن بیشتری داشته اند. 

 

اقای راندل و همکارانش کار ردیابی تماس با آلوده کننده های هوا در 702 زن را که در سه ماهه سوم بارداری مورد ارزیابی قرار دادند ، آنها از طریق تجهیز آنان به مانیتورهای آلودگی هوا که در داخل کوله پشتی مادران باردار قرار می گرفت ؛ میزان آلودگی هوا را ثبت می کردند. این زنان باردار کوله پشتی های فوق را برای مدت 48 ساعت به استثنای زمانی که خواب بودند و اوقاتی که دوش می گرفتند با خود حمل می کردند. و مانیتورهای حمل شده میزان هیدروکربن های چند حلقه ای آروماتیکPAH و مواد شسیمیایی مختل کننده اندو کرین که در دود سیگار و دود ماشین یافت می شود را اندازگیری کردند. بچه های متولد شده از مادرانی که در سه ماهه آخر حاملگی شان بالاترین سطح PAH را داشتند ، به میزان قابل توجهی یعنی 79 درصد بیشتر از سایرین با خطر بروز چاقی مواجه شدند. یعنی در سن 7 سالگی احتمال بروز چاقی بیشتر از 2/25 برابر خواهد بود. 

 

جالب اینجاست که مطالعات قبلی بر روی آلودگی هوا بیشتر بر ارتباط افزایش خطر بروز بیماری های قلبی ، سکته مغزی و آلودگی هوا استوار بوده است .ولی همکاران آقای راندل نشان دادند که قرار گرفتن در معرض آلودگی های شهرهای بزرگ و صنعتی در طول دوران حاملگی خطر مشکلات رفتاری در بین بچه های 7- 5  سال را نیز افزایش می دهد .این مطالعه اخیر اولیت مطالعه ای بود که ارتباط بین آلودگی هوا و چاقی را نشان می داد. اقای راندل می گوید چاقی واقعا مسئله بسیار پیچیده ای است و مواد بسیاری وجود دارد که میزان مصرف انرژی و فعالیت فیزیکی ما را به اشتباه می اندازد . من فکر می کنم مجبورم این عقیده را بپذیرم گه اپیدمی فقط به انتخاب های شخصی من و شما در مورد تغذیه و فعالیت های فیزیکی ارتباط ندارد و شکل بسیار پیچیده تر از آن آلودگی هوا و مواد شیمیایی محیطی هستند که که به عنوان بخشی از این فرایند تاثیر گذار هستند.